ชีวิตของคุณเหงา …
เป็นเพราะกำลังรอคอยอะไรอยู่หรือเปล่า …?

รอคอย … ให้คนอื่นให้
รอคอย … ให้คนอื่นมารัก
รอคอย … ให้คนอื่นมาให้ความสำคัญ


ถ้าเราเฝ้าแต่รอคอยอย่างนั้น …
มันก็เหงาแน่นอน …
ชีวิตที่เหงา เป็นชีวิตที่คิดปรุงแต่ง
ขาดความมั่นใจ …
ลองเปลี่ยนวิธีคิดดีไหมคะ …


เปลี่ยนท่าทีของการใช้ชีวิต
ที่จะฝึกรักคนอื่นก่อนบ้าง
หยิบยื่นความสุขให้คนอื่นบ้าง …
ที่สำคัญ … ระวังจิตของผู้ให้ด้วยนะคะ
จิตที่คิดจะให้นั้นเบา จิตที่เอานั้นหนัก



ถ้ามัวแต่รอคอย … ชีวิตของเรา
ก็จะหนักอยู่ด้วยความเหงาอย่างนี้
ฝึกที่จะรัก และมีความเบาแห่งจิตในขณะให้
ความสุขที่ได้ให้ก็จะหล่อเลี้ยงชีวิตเรา
เราก็เป็นผู้ให้ที่เป็นผู้รับแล้วค่ะ


การที่เราฝึกมีชีวิต อย่างเข้าใจเจ้าตัวเหงา
ก็เท่ากับอยู่บนหนทาง แห่งสติปัญญาแล้ว

เหงาเป็นอย่างไร …?
มันเที่ยงไหม
มันคงที่หรือเปล่า
มันมาแล้วมันไปไหม
และมันมีเหงาของฉันจริงหรือ?


ที่สุดของความเหงาไม่ใช่ของของเรา
ลองภาวนากับเจ้าตัวเหงาดู
หายใจเข้ารู้ … รู้ทันเจ้าตัวเหงา
หายใจออก … ไม่อึดอัดกับเจ้าตัวเหงา
ปล่อยความเหงาออกไปจากใจ


ฝึกมีลมหายใจ แห่งสติที่มีความรู้ตัว
พร้อมที่จะมีชีวิตที่มีความสุข เป็นอิสระ เพราะรู้ทันเช่นนี้
แล้วให้มีความสุขที่ได้รักคนอื่น อย่างไม่ต้องคอยว่า …
… คนคนนั้นจะให้เราคืนหรือไม่ … อย่างไร
ชีวิตของผู้ที่มีความสุขที่ได้ให้ …
จะไม่หลงอยู่กับเจ้าตัวเหงานานหรอกค่ะ